சாயல்

‘பனிபொழியும் இராக்கால வீதியாய்
வெறிச்சிட்டதேன் உள்ளம்…?’
இதில் எந்தச் சொல்லுக்கும்
நீ உரிமை கொண்டாடலாம்.

‘பின்னிராக்காலம்’எழுதித் தேய்ந்த சொல்
இன்னும் இருக்கிறது அதற்கு
எழுத்தில் வாழ்வு.

ஓடும் நதியில் நகரும் ஒற்றைப்பூவை
நானும் நீயும் பார்த்தோம்.

உன்னையும் என்னையும் உறுத்துகிறான்
எழுந்து வந்து பிச்சை கேட்க இயலாதவன்.

கண்ணாடி சொல்கிறது
‘நீ அம்மாபோல் இருக்கிறாய்’என.
எனது பிள்ளையில் எவரும் காணலாம்
எனது சாயலை

கவிதை மட்டும் சாயலற்றதாய் இருக்க
கண்டுபிடிக்கவேண்டும் புதிய மொழியை.