நீ… நான்… இவ்வுலகம்

நாமொரு புள்ளியில் சந்தித்துக்கொண்டோம்

பிறகு எதிரெதிர் திசை ஏகினோம்

கோடை தொணதொணக்கும்

பாலைப் பெருவெளியில்

சில சொற்களும் நானும்.

குளிர் உயிர்குடிக்கும்

துருவத்தனிமையிலே

நீயும் நின் பணியும்.

தனிமைக்கிளையில் என் கூடு

அசைத்தசைத்துப் பார்த்துத்

தோற்கிறது காலப்புயல்.

காற்றுக்கு என்மீது கருணையில்லை

உன்குரலை மட்டும் ஒளித்துவைத்திருக்கிறது.

நல்லது பேசாதே!

பேச்சு கலைத்துப்போட்டுவிடுகிறது

தெரிந்தே காணும் மாயக்கனவுகளை.

வர்ணச் சிறகுதிர்த்து புழுவாய் மாற

எவருக்கும் பிரியமில்லை.

காதல் கனன்றெரியும் மாலையில் ஒரு முத்தம்…

விழிக்கடையில்

எனக்கே எனக்கென திரளும் கண்ணீர்த்துளி…

போகிற போக்கில் பொறுக்கிக்கொள் எனவொரு சொல்…

எதுவும் வேண்டிலேன்.

உரிமைகளை இழந்ததோர் தேசத்தவள்

எல்லைகளைக் கடந்தொரு

எட்டும் எடுத்து வைக்கேன்.

நீ இருக்கிறாய்

நான் இருக்கிறேன்

இனிய நினைவு

இருக்கிறது இவ்வுலகம்.