அகதி நாடு

கைவிடப்பட்டதும் துரோகிக்கப்பட்டதுமான
கண்களோடிருந்த அந்தப்
பூஞ்ஞை உடம்புக்காரனுக்கு
அழுத்தித் தரைதுடைக்கக் கற்றுக்கொடுத்தேன்.

பீங்கான்கள் கழுவும் இயந்திரத்தருகில்
சொதசொதவென்றிருந்த ஈரத்தில்
கால் விறைத்திருந்த அவனுக்கு
எனது
பழைய ஈரமுறிஞ்சா சப்பாத்துக்களைத்
தந்துவிடுவதாகவும் வாக்களித்தேன்.

சிருங்காரப் பாடலொன்றை முணுமுணுத்தபடி
எங்களைக் கடந்துபோன
இடைமெலிந்த பரிசாரகப் பெண்ணின்
அதிரும் பிருஷ்டங்களில்
அலையும் மார்புகளில் கண்புதைத்தபடி
அவளிடம் அவதானமாயிருக்கும்படி
வினயத்தோடு வேண்டிக்கேட்டேன்.

சமையலறைப் பகுதிக்குள்
திடீரென உள்நுழையும் மேற்பார்வையாளனின்
ஏகாதிபத்தியக் கண்களின் முன்
குரங்கு நடனம் புரிவதன் வழியாக
வேலையில் நீடித்திருக்கலாம்
என்ற விசயத்தையும்
கொஞ்சம் உரைத்து வைத்தேன்.

மேலும்
கள்ள இலக்கத்தில்
வேலை செய்வதை
குடிமயக்கத்திலும் உளறிவிடாதிருக்க
எச்சரித்த பிற்பாடு
அந்தப் புதிய வேலையாளின்
பெயரைக் கேட்டேன்.

‘நாடு’என்றான்.

அதிர்ந்தேன்
அயராமல்
அவன் இருப்பிடம் விசாரித்தேன்

‘இங்கே’என்றான்
சுட்டுவிரலை திடுக்கென நீட்டி
என் இதயத்தில் குத்தி.


கள்ள இலக்கம்: வேலை அனுமதிப் பத்திரம் கிடைக்கப் பெற்றிராத அகதிகள் இன்னொருவரின் இலக்கத்தில் வேலை செய்வதை ‘கள்ள இலக்கம்’என்பார்கள்.

சப்பாத்து: 'ஷு' எனப்படும் காலணி (இந்தக் கேள்வி முன்பும் சிலரால் கேட்கப்பட்டதால் விளக்க வேண்டியதாயிற்று.)