வித்தைக்காரன்

இளஞ்சிவப்பு மலர்கள் உதிரும் சாலை வழி

நடந்துகொண்டிருக்கிறேன்

சிக்கல்கள் இன்னும் விழித்தெழாது

கடந்து செல்லும் முதியவரின்

முகமொத்துக்கனிந்திருக்கிறது காலை.

“ஏய்…!”தூங்குமூஞ்சி மரத்தடியிலிருந்து

இரைந்த குரலுக்குரியவன்

மேலும் இறைக்கிறான் தூஷணையை.

திருப்தியுறாத பெண் வந்துபோன

சேலைக்கடையாகிறது காலை.

அன்று பேசாதிருந்திருக்கலாம்

சித்தம் சிதைந்தவனுக்கு இணையென.

திரும்பும்வழியில் கூட்டம் சேர்ந்திருக்கிறது

லேகியம் விற்றுக்கொண்டிருக்கிறான்.

மற்றொருநாள் குரங்காட்டியாயிருந்தான்

பாம்பும் கீரியும்

பில்லி சூனியம்

கயிற்றில் நடத்தல்

குட்டிக்கரணம்

தேசப்பித்து

பெரியோர் வாழ்த்து

கண்கட்டி வித்தை

கூவிக் கூவி முதுகின்பின் குரல் தேய்கிறது.

நேற்றுப் பார்த்தேன்

தூங்குமூஞ்சி மரமும் அவனும்

தனித்துப் பேசிக்கொண்டிருந்ததை.