நதியின் ஆழத்தில்…

நதியின் மேற்பரப்பில்

பூக்கள் சருகுகளுடன்

கழிவுகளும் மிதக்கும்

தாகித்த மான்களை

புலிகள் பசியாறிய

குருதி கலந்து

கூடவே ஓடிவரும்

கடந்து வந்த காடுகளின்

நிழல் நினைவு…

கரைத்த சாம்பல்…

பின்னிராப்பொழுதொன்றில்

கரையோரக் கல்லமர்ந்து

பிரிந்த துணை நினைவில்

இருளும் கரையும்படி

ஒருவன் அழுத குரல்

எல்லாம் சுமந்தபடி

இன்னும் நடக்கிறது

எத்தனை பேர் உமிழ்ந்த எச்சில்

எத்தனை பேர் எறிந்த கற்கள்

சிறுநீர் மலம் விந்து

தன்னைத்தான் அலசி

தளராது போகும் நதி

ஆழத்தின் குளிர்மையை

பேசித் தேய்ந்து அடிமடியில்

மௌனம் பழகிவிட்ட கூழாங்கற்களை

கடலின் நெடுந்தொலைவை

எவரும் அறிவதில்லை

கடந்த வழியொன்றில்

கரையோரம் நிழல்விழுத்தி

காற்றடிக்க கண்ணிமைத்து

நெடுநாளாய் நிற்கும்

மருதமரத்தின்மேல்

நதி கொண்ட காதலை

அந்த நாணலும் அறியாது.



பிற்குறிப்பு: திருத்தி எழுதியது. ஒரு சோதனை (உங்களுக்கல்ல :)) நிமித்தம் போடப்பட்டது.