லசந்தரா மலர்சொரியும் வீடு

அந்நிய நிலத்திலிருந்து வந்தவர்களை

கண்ணியமாய் மறுதலித்த கனவானே நன்றி!

என்னிடம் துப்பாக்கி இல்லை என்பதை…

தடைசெய்யப்பட்ட பிரசுரங்களை

நான் கொண்டலைவதில்லை என்பதை…

விபரித்தல் வியர்த்தம்

இக்கொடுமதியம் சுடும் படிகளில்

நீண்டநேரம் நிற்கவியலாது இறங்கிச்செல்கிறேன்

வாழமுடியாமற் போன வீட்டை

சுமந்தலைதல் விதிக்கப்பட்டோம்

நெருஞ்சிமுட் காடு

கற்கள் அடுக்கிய கனவென நிமிர்ந்ததை

மரங்கள் சித்திரம் செதுக்கிய கதவானதை

பூக்குட்டி நான்காம் இலக்க செருப்பிற்குள்

அடங்கி உறங்குமளவு சிறிதாயிருந்ததை…

ஒரேயொரு சன்னத்தில்

குயில்களின் குரல்கள் அடங்கிடல் அஞ்சினேன்

இலைகளைத் தோற்கடித்து

செடியை ஆக்கிரமித்திருந்தன லசந்தரா மலர்கள்.

மோகங்கொண்டு வேம்பு அனுப்பிய காற்றில்

கிளர்ந்து கிழிபட்டிருந்தன வாழையிலைகள்

ஊற்றுவிழி திறந்தபடி

ஆழக்கனவொன்றில் கிடந்த கிணறும்

செவ்விளநீர் மரங்களும்

எழுதப்பட வேண்டிய கவிதைகளை

தம்முள் வைத்திருந்திருக்கலாம்

என் பட்டுக்குஞ்சே!

நீலவிழியுருட்டிப் படுத்திருந்த உன்னை

எடுத்தணைத்துக் கொஞ்சிப்பிரிந்தபோதில்

பால் மணத்தது.

தளம் இழைக்கையில்

இழந்த நகைகளின் நிறத்தில்

வெயில் அணைத்துக்கொண்டிருந்தது வீட்டை.

சில கடல்மைல்களுக்கப்பாலிருந்தபடி

போரோய்ந்து வீடு திரும்பக் காத்திருப்பது

நண்பர்களே! (எதிரிகளுக்கும்)

உங்களில் எவருக்கும் நேராதிருக்கட்டும்!